De snelle ontwikkeling van nieuwe kankermedicijnen is natuurlijk een positieve vooruitgang, maar heeft helaas ook een keerzijde. Naast nieuwe mogelijkheden, ontstaan er ook nieuwe dilemma’s: wel of niet gaan voor een levensverlengende behandeling? Aan deze behandeling zit vaak een groot risico verbonden: bijwerkingen die je doodziek kunnen maken. Hoeveel kwaliteit van leven wil je inleveren voor een mogelijk langer leven? Deze vraag stond centraal in de uitzending van Nieuwsuur van zondag 7 april.
Theo Hartogs is één van de mensen die voor dit dilemma stond.Theo heeft onbehandelbare maagkanker. Hij was voorstander van een levensverlengende behandeling, op een voorwaarde: Hij wilde zijn leven op zijn manier leven en niet ziek op bed. Helaas verloopt het anders dan verwacht. Theo belandt wél ziek op bed. Hij besluit te stoppen met de behandeling. Hij vertelt: “Is een half jaar misselijk, spugen, pijn in je buik en niks meer kunnen, is dat leven?” Zijn kinderen staan achter zijn beslissing. Zij gaven aan liever nog drie fatsoenlijke maanden van hun vader te kunnen genieten, dan hem zes maanden, maar doodziek, bij hen te hebben. In juni trouwt zijn jongste zoon. Met tranen in zijn ogen vertelt hij dat hij hoopt dat hij daarbij kan zijn, maar hij is bang van niet. Drie weken na het interview is Theo overleden, hij heeft de bruiloft van zijn zoon dus helaas niet gehaald.
Eric Geijteman, oncoloog in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam, voert dagelijks gesprekken met mensen die voor deze keuze staan. In deze gesprekken, zo geeft hij aan, is het belangrijk dat de arts de patiënten goed informeert. Alleen dan kunnen zij de juiste keuze maken. Hij zegt, net als Theo, dat de kwaliteit van leven een belangrijke rol speelt in deze keuze. De prioriteit verschuift en dat is goed, volgens Geijteman. De kwaliteit van leven wordt vooropgesteld door artsen, en niet meer het zo lang mogelijk leven. Daarnaast geeft Geijteman aan dat levensverlengend niet altijd levens verlengt. Helaas komt het voor dat de mensen die deze behandeling starten, eerder overlijden dan in eerste instantie de prognose was. Levensverlengend wordt dan ineens levensverkortend.
In het vervolg op deze uitzending zijn mensen geïnterviewd waarbij de behandeling wél levensverlengend is. En zelfs veel langer dan de prognose was. Dit is natuurlijk positief maar heeft wederom een keerzijde. Deze mensen ervaren psychische problemen. Ze leven continu in onzekerheid omdat zij niet weten hoe lang hun medicijnen nog zullen werken en hoe lang zij dus nog zullen leven.
Je kunt beide uitzendingen nog steeds terugzien. Bekijk de eerste aflevering hier en de tweede aflevering via deze link.
Klik hier als je meer wilt leren over TeamTelefoon.
Geïnteresseerd in meer van zulke artikelen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
