We zitten aan de keukentafel, de zorg die ik kom leveren is slechts tien minuutjes werk. Deze stoere jongeman lijkt vanmorgen wat onrustig, maar ik kan mijn vinger er niet op leggen waarom dat zo is. De dokters vertelden hem een paar maanden geleden dat hij uitbehandeld is en praten daarover doet hij niet graag. Ineens zegt hij: “Koffie?” Dat sla ik niet af, even de tijd en ruimte voor een praatje.
Met een vaartje zet hij een grote, zwarte mok die tot het randje gevuld is op tafel. Hij zucht: “Eerst even een vraagje hè. Jij bent nog zo jong en je ziet vooral mensen die dood gaan, hoe hou je dat vol?” Die komt binnen, bij mij, maar zichtbaar ook bij hem.
Pfoe, ja.. Ik denk dat het er mogen zijn voor iemand, die toevallig ook cliënt is in de meest kwetsbare periode van zijn leven, voor mij het mooiste is wat er is. Het zien van de mens en niet ‘continu’ de dood maakt dat ik het vol kan houden. “Ik ga ook dood”, stommelt hij, het komt uit zijn tenen, maar het lucht duidelijk op dat het eruit is. “Sorry…”. Met zijn vol getatoeëerde arm veegt hij een traan weg.
Hij begint te vertellen over zijn verdriet, zorgen en zijn angsten. Vragen passeren: wie ben ik nog? Wat doe ik bij ondraaglijke pijn? Wie zijn er voor mij als ik het niet meer kan? Maar ook: wat doe ik met die angst? Maar we hebben het vooral ook over zijn leven, het leven van toen en het leven van nu.
“Het is veel intenser nu, want ieder moment ben ik mij bewust dat het de laatste zijn.” Nog een poosje praten we verder, want dit is ook zorg, palliatieve zorg. Samen spreken we over alle dimensies die het leven aanraken.
“Dankje”, zegt hij als het tijd is om te gaan. “Help je weer zo’n man die dood gaat”, zegt hij met een grijns.
Nee, ik zie niet zozeer iemand die dood gaat, maar vooral iemand die leeft.
Wij willen Eva Koenraadt bedanken voor het delen van haar ervaringen met palliatieve zorg en het schrijven van dit artikel. Eva Koenraadt (29) werkt al ruim twaalf jaar met veel plezier in de zorg, op dit moment als technisch thuiszorgverpleegkundige bij Zorgwaard. Daarnaast is ze ook schrijfster van haar eigen blog ‘De wereld door de ogen van een zuster‘ en columniste bij Carend. Wil je meer lezen van Eva? Lees ons interview met Eva waar we het hebben over de waarde van een goed boek en het lezen over palliatieve zorg. Neem ook een kijkje op haar blog of volg Eva op LinkedIn.
